Vaarwel aan het land van goud en suiker.

Trouwe lezer,

Het is zover. Een tijd die ik zo lang mogelijk probeerde te vermijden…  De tijd om afscheid te nemen. Pijnlijk om te beseffen dat dit het laatste berichtje wordt vanuit het land dat me op verschillende vlakken geraakt heeft. We namen deze week afscheid van de collega's en leerlingen. We sloten dit hoofdstuk af met een spetterend schoolfeest en wierpen een laatste blik op de omgeving waar we deze periode geleefd, gewerkt, genoten, gezweet en gezwoegd hebben.

Krijsende papegaaien die ons pad kruisten terwijl we nog half slapend op de fiets reden. De opkomende vuurbol die ieder dag het beste van zichzelf gaf  rond een uur of zes in de ochtend. De hobbelige en meest oncomfortabele ritten uit mijn leven in de bus om ons schooltje te bereiken. De liters water die ik door mijn keelgat heb gejaagd, kunnen zelf niet in liters uitgedrukt worden. Gewoon het besef dat ik niet meer zal wakker worden in dit prachtig stukje zonovergoten land zal vrees ik pas doordringen eens ik terug in België ben…

De drie maanden zijn precies als een oogwenk voorbij geflitst. Als ik even terug blik naar mijn eerste blogberichten en de eerste dagen hier in Suriname dan is het precies onwerkelijk. Ik herinner me nog goed dat ik hier als spierwit Belgje mijn weg probeerde te banen in het drukke verkeer, me insmeerde met factor 50 die voor gene meter hielp en probeerde het stratenplan van Paramaribo in het hoofd te scannen. Nu ik het leven hier eindelijk onder de knie begin te krijgen en een beeld kan vormen van de echte Surinamer is het tijd om de trekrugzak vol te proppen met onbeschrijfbare of ontastbare ervaringen en momenten. Het enige wat ik hier zal missen, missen als kiespijn, zijn die vreselijk irriterende niet- zoemende muggen die dag en nacht voor verschrikkelijk jeuk en ergernissen gezorgd hebben. In plaats van een portefeuille in mijn achterzak, nam ik altijd een flesje Tropical Bush mee om het dagelijks als melk over me te gieten.

Voor jullie is het lezen van deze berichten en het zien van de foto's maar een fractie van wat ik hier allemaal meegemaakt heb. De momenten, de ontdekkingen en de culturele verrijking die ik hier heb mogen beleven, zijn niet samen te vatten in woorden, zinnen of boeken. Toch heb ik jullie elke week zo goed mogelijk proberen te boeien met mijn nieuwtjes. Af en toe stak ik er een fotootje bij om jullie een beeld zonder geluid mee te geven. Ik hoop dat ik jullie op een zo goed mogelijk manier heb laten meereizen in mijn Surinaams verhaal. Het was een moeilijke opgave om een 1000- tal foto’s te selecteren naar 150, maar op die manier wordt het voor jullie ook niet té langdradig ;). Nog even wachten. Ze worden binnenkort gepubliceerd.

Voor de personen die in de toekomst ook van plan zijn om een stage in het buitenland te vervolledigen, kan ik dit alleen maar aanmoedigen! Als je de kans krijgt om tijdens je opleiding stage te lopen in het Zuiden grijp hem dan met beide handen. Op het eerste moment schrikt het je misschien een beetje af of denk je dat het niet aan jou besteed is, maar eens je de uitdaging hebt aangenomen zal het iets zijn dat niemand nog ooit van je zal kunnen afnemen. Je breekt even uit het dagdagelijkse patroon en laat je meeslepen door wat de rest van de wereld je te bieden heeft. Once in a life time! Voor mensen die er op reis zouden gaan: ook dit is zeker een aanrader! Paramaribo zelf is leuk, mooi en fascinerend, maar je kunt er niet langer dan twee dagen je tijd vullen. Het binnenland daarentegen biedt je ongelofelijke tochten. Voor goede organisaties en tips kun je me altijd contacteren. Ik hielp je zeker op weg.

Als laatste, maar niet onbelangrijk. Een dankwoord voor diegenen die het laatste hoofdstuk uit mijn opleiding compleet hebben gemaakt. Een dikke dankjewel aan:

- Alle trouwe lezers die mijn verhaal en weekboek op de voet gevolgd hebben;

- Mijn familie, vrienden en docenten van de Vives Hogeschool die me tijdens de voorbereidingen gesteund en geholpen hebben om dit avontuur te verwezenlijken;

- Lisa en Famke waar ik 90 dagen mee heb samen geleefd en waarmee ik dit avontuur heb mogen delen. Bedankt voor de fantastische ervaringen, hilarische momenten hier in en buiten de Londenstraat;

- De stagiaires van Antwerpen en Gent waarmee we leuke tijden hebben beleefd hier in Suriname;

- De collega's van Openbare School Commissaris Simonspolder die me de kans gegeven hebben om mijn laatste stage te kunnen verwezenlijken. In het bijzonder aan de familie Dongen die ons als tweede familie verzorgde en ons leidde doorheen onze stageperiode. Jullie warmte hebben we bovenop de ander warmte dubbel zo hard gevoeld;

- Raggie Slijngard die altijd voor ons klaar stond, ons hielp bij problemen en praktische zaken en die ons liet proeven van de Surinaamse natuur en cultuur;

-De airco die dag en nacht voor me draaide, me liet op adem komen en me liet vermijden om flauw te vallen in deze tropische en wel snikhete sauna.

Nu rest mij nog alleen het inpakken van de valiezen en het opruimen van het huisje. Zaterdagnamiddag vertrekken we richting Zanderij, waar het vliegtuig ons zal staan opwachten...

Suriname, je hebt me de tijd van m'n leven gegeven! De herinneringen zijn gegrift en gestold in mijn geheugen. Momenten waar ik altijd met een lach op zal terugblikken!

Brasa, aboeng!

Week van de gezonde snoepen!

Vorige week maandag was het terug zover. Na een productieve paasvakantie met afwisseling tussen ontspanning en werken voor school, startten we met volle moed aan onze allerlaatste volle lesweek in Simonspolder. Het project gezonde voeding stond volledig op punt. We hadden affiches gemaakt en overal op het schooldomein verspreid. Dinsdag maakten we nog enkele afspraken met de collega’s en werkten we alles tot in de puntjes af om dan de woensdag uiteindelijk van start te gaan. Ik nam klas vier, vijf en zes voor mijn rekening. Lisa en Famke namen de lagere klassen en de kleuterklassen voor zich. De leerlingen waren heel enthousiast om mee te werken aan het project dat we op poten hadden gezet. We hebben, naar ons gevoel, kunnen laten inzien dat het voedingspatroon van sommigen niet al te best was en dat we daar verandering in wilden brengen. Ze hebben nu (hopelijk) ingezien dat snoepen, frisdrank en andere suiker bevattende zoetigheden heel wat schade kan veroorzaken aan het lichaam. Alle klassen werkten zeer goed mee. In ieder klas gaf ik hetzelfde project, maar met het verschil dat ik in iedere klas het niveau wat verhoogde. Het was een uitdaging om tijdens de voorbereidingen didactische leermiddelen te ontwerpen. Kopiëren en projecteren was niet mogelijk dus ontwierp ik mijn eigen visueel materiaal om tijdens de lessen te tonen. Ik tekende alles uit en hielp ook Famke en Lisa met het uittekenen van een actieve voedingsdriehoek. Het integreren van mijn beide vakken, zowel project algemene vakken en plastische vakken, kwamen in grote mate aan bod. Ik liet ze dan ook creatief aan de slag gaan. Ze kregen namelijk de opdracht zelf affiches te ontwerpen om gezonde voeding bij de Surinaamse jongeren te stimuleren. Om zoetigheden te vervangen door gezonde snoepjes gingen we met Su- Ann naar de woensdagmarkt om kilo’s watermeloenen, appels, ananassen en bacove (bananen) in te slaan. Op vrijdag maakten Lisa en Famke met de leerlingen van klas drie fruitsatés die we tijdens de pauzes verkochten. De verkoop van de lekkere vitaminebrochettes waren een groot succes! De kleine winst die we maakten, doneerden we maar al te graag aan de school.

Er werd ook op toegezien van alle collega’s dat er geen snoep of frisdrank werd gedronken op school. Mevrouw Dongen zorgde er zelf voor dat de drankencentrale gedurende die drie dagen geen frisdrank kwam leveren. We apprecieerden dus ook de inzet en de steun van de medecollega’s. Zonder hun hulp was het ook zeker niet gelukt.

Nu zondag maak ik samen met de man van Su- Ann en Johan Dongen een naambord voor de school uit vers gesneden hout dat we in de grond zullen planten voor het schooldomein. De volgende week zit ook al aardig gevuld. Maandag gaan we met de hele school dansen op een liedje dat we met iedere klas ingeoefend hebben. Dinsdag nemen we met spijt in het hart afscheid van de school. Vrijdag gaan we nog met enkele collega’s lekker uit eten voor we dan zaterdag terug op het vliegtuig stappen. Nog niet getreurd. Volgende week lanceer ik het allerlaatste blogbericht van mijn groot avontuur!

Tot dan!

De laatste voorbereidingen!

Vorige week vrijdag vertrokken we met de collega’s van Simonspolder op teambuildingsactiviteit. Jammer genoeg kon niet iedereen deelnemen. Het beloofde in ieder geval een leuke en mooie dag te worden. Met acht collega’s stapten we in een busje richting Overbridge. Een klein strandje aan de Surinamerivier. Met kilo’s eten en lekker drinken namen we plaats in een afgehuurd hutje die ons beschermde tegen de brandende zon. We maakten een leuke wandeling, genoten van een lekker middagmaal en een deugddoend dutje in de hangmat. Vervolgens namen we een verfrissende plons in de warme wateren. Aan alle mooie liedjes komt natuurlijk een einde en trokken we ’s avonds, met spijt in het hart, terug richting de Londenstraat.

In het weekend kroop ik met volle moed terug achter mijn schoolboeken om de grote lijnen van mijn project uit te schrijven. Daarnaast werden we ook verwacht in de Koffielaan voor een afscheidsdrink. De stagiaires van Antwerpen, die hier al twee weken vroeger arriveerden, pakten hun valiezen om terug naar de Belgische oorden te vertrekken. Zondagavond had Ronny (de gids van Suriname Tours) ons meegenomen voor een gezellige barbecue met een groep West- Vlaamse studenten elektromechanica. We wisselden leuke foto’s uit en smulden van de heerlijke kook skills van kok Kenny. Het buikje was mooi gevuld en de nodige portie droge humor heeft ook rijkelijk gevloeid.

Maandag begon ik met de grote lijnen van het project concreter uit te werken. Het idee om dit project op te starten, kwam doordat we geconfronteerd werden met de ongezonde leef- en eetgewoonten van de leerlingen. Elke dag worden er liters frisdrank verkocht, lopen kinderen met chips, snoep en andere vettigheden rond op de speelplaats. Dit allemaal terwijl Suriname, een land vol met vitaminen, bruist van het gezonde fruit en groenten... Ons doel is het stimuleren van gezonde en evenwichtige voeding bij de jeugd. We willen hun op een leerrijke manier bewust maken van de schadelijke gevolgen die zich op lange termijn kunnen uiten. Het project zal drie dagen in beslag nemen. Elke dag neem ik een andere klas voor mijn rekening. Zowel klas 4, 5 en 6. Dinsdag ging ik voor de laatste keer naar 'Stichting Kikker'. De leerlingen werkten hun leuke creaties af en gaven ze mooi kleur. Niet alleen zij waren trots op hun werken, de begeleiders ook uiteraard!

De paasvakantie loopt hier met andere woorden bijna op zijn einde en op maandag 5 mei gaat onze laatste volle schoolweek al in. Spannend!

Tot binnenkort?

muhhenheheuhen

De paasvakantie vliegt voorbij… Reden te meer om er extra van te genieten! Alvorens mijn ouders terug op het vliegtuig stapten richting België, maakte we samen nog enkele leuke uitstapjes. We gingen samen wilde dolfijnen spotten in de Atlantische oceaan en vingen een gevaarlijk getande kaaiman. Ook deze keer waren de vreselijk bloeddorstige muggen van de partij. Daarnaast namen we ook een sprong terug in de tijd via “The Sugar Trial”. Suiker heeft een heel belangrijk onderdeel uitgemaakt van de Surinaamse geschiedenis. In de hoogtijdagen van de slavernij waren er honderden suikerrietplantages. Tijdens de periode van de contractarbeiders speelde de suikerfabriek van Mariënburg een belangrijke rol en tot op deze dag wordt de Surinaamse rum (Borgoe), met haar oorsprong uit deze tijd, nog steeds in Paramaribo geproduceerd. Op een ontspannen wijze liet Wouter, de gids, ons kennis maken met de charme van de Commewijne rivier en liet ons het zoetzure suikerverleden van dit district ontdekken. We kwamen langs kleine plaatsjes met namen als: Zoelen, Ellen, Voorburg, de Hulp en Alkmaar en konden genieten van het plattelandsgevoel en de leuke taferelen die we onderweg tegenkwamen. Lisa en Famke vertrokken vrijdagochtend richting het binnenland op zoek naar avontuur. Vier dagen lang genoten ze van de natuur die in en rond Voltzberg te bezichtigen is. Hun avontuur kun je lezen op http://lisaenfamkeinsuriname.blogspot.com. Ik bleef lekker thuis om op vrijdagavond samen met het schoolhoofd en haar man uit eten te gaan. Ze namen ons mee naar een rijkelijk aangekleed Chinees restaurantje. We wisselden niet alleen leuke gesprekken uit, maar ook het eten. We bestelden verschillende specialiteiten en konden op deze manier van alles een beetje proeven. 

Lilian (schoolhoofd) en Johan Dongen haar echtgenoot

De volgende dag nam ik niet alleen afscheid van mijn ouders, maar ook van Birgen. Een amusante Antwerpse kerel waar ik de afgelopen twee maanden zalige tijden mee heb beleefd! Een Dengue mug koos er jammer genoeg voor om hem sneller dan verwacht terug naar huis te sturen… Afgelopen dinsdag en woensdag organiseerde ik samen met Su- Ann en Johan een knutselworkshop. Voor de paasvakantie had ik de leerlingen van klas 4, 5 en 6 warm gemaakt om deel te nemen aan het project genaamd: ‘stichting kikker’. Het was een groot succes. Het was dan ook heel leuk om de kinderen te begeleiden en te ondersteunen. Ze leerden werken met een figuurzaag en een schroefbank, leerden aan de hand van een stappenplan hun houten bouwpakket vorm te geven,…  Ook dank aan Lisa en Famke om een dagje te komen meehelpen! Zowel de jongens als de meisjes hebben er ook enorm van genoten en hebben dan ook prachtige werkjes zoals vazen, bootjes en boekensteunen neergezet!

Even uitblazen...

Trouwe lezer,

Na de afgelopen drukke dagen kan me terug achter mijn bureautje nestelen om jullie te verwennen met een nieuw Surinaams avontuur vol ontdekkingen en nieuwe bevindingen.

Raggie bracht me vorige week naar een nieuwe MULO school iets buiten het centrum van Paramaribo. Hij wou me laten kennis maken met een oude vriend van hem die op dit moment het schoolhoofd is van de Sint- Pascalisschool. Een school die zich zo sterk ontwikkeld heeft dat het behoort tot één van de beste elitescholen van Paramaribo. De  directeur vertelde over het traject dat hij heeft afgelegd om zo’n niveau te bereiken en toen werd het wel duidelijk waarom zijn school zo’n naam kreeg. “Een visie, een doel en doorzettingsvermogen dat in principe iedere directeur voor ogen zou moeten hebben”, voegde hij op het einde toe. Het was een verrijkend gevoel om ook hier enkele lessen te mogen observeren, waarvoor dank!

Dinsdag mocht ik terug naar de Graaf Von Zinzendorfschool om mijn twee lessen plastische opvoeding te serveren. Ik had gekozen voor een les waarneming naar een stilleven omdat ik wou zien wat de leerlingen in hun mars hadden. De fantasie opdrachten die ze iedere keer week opnieuw voorgeschoteld kregen van hun leerkracht waren ze wellicht zo beu als koude pap. Het gedrag van de leerlingen was niet anders dan anders. Ze hadden hun materiaal niet bij, kwamen te laat, liepen rond, zaten met twee op één stoel, … Dit zorgde voor heel wat innerlijke frustraties en zorgde ervoor dat mijn lessen vrij traag op gang liepen. Ik probeerde de rust in mezelf te laten en probeerde stapsgewijs de les op te bouwen. Eens alle leerlingen geïnstalleerd waren kon de les eindelijk van start gaan. Tijdens de les zelf waren de leerlingen heel naarstig aan het werk en verliep alles vlekkeloos. Ik heb wel vaak de les moeten onderbreken omdat ik merkte dat er frequent dezelfde fouten gemaakt werden.

Eens terug op mijn school in Domburg gaf ik natuuronderwijs in klas vijf, een les plastische (gelinkt aan de aardrijkskundelessen) en een wiskundeles in klas drie. Donderdag gingen mijn ouders mee naar het schooltje om te kijken waar ik al die tijd mijn stage deed. In de namiddag werden we verwacht bij R.H. De Vries die ons na school uitgenodigd had om te komen zwemmen en heerlijk Afrikaans te eten.

Het afgelopen weekend gingen met z'n allen naar Galibi. Een natuurreservaat gelegen aan de monding van de Marowijne rivier, vlak naast Frans Guyana. Na een lange, vochtige tocht over de rivier strandden we uiteindelijk aan op het desolate gebied. Galibi staat bekend om zijn jaarlijkse bezoeker; de zeeschildpad. We zagen hoe deze reptiel zijn nest groef in het zand en zijn vele eitjes achterliet in een kuiltje. Daarnaast kregen we ook bezoek van de meest gevreesde en gevaarlijke spin: de Tarantula (zie foto).

De voorbije dagen waren dus goed gevuld. Gisteren mocht ik op de laatste dag van het tweede kwartaal een oudercontact bijwonen en werden ook de rapporten uitgedeeld. De leerlingen kunnen vanaf nu, net zoals ik, genieten van een welverdiende paasvakantie. De agenda voor de komende weken zit al goed gevuld. Er staat een teambuildingsactiviteit met de collega’s van de school op het programma, enkele uitstapjes, voorbereidingen voor het project: ‘gezonde voeding’ dat na de vakantie wordt uitgevoerd en misschien vind ik zelf een beetje tijd om eens uit te slapen!

Vele groetjes

Tijd vliegt snel, gebruik hem wel!

Wat een vreemd gevoel om te beseffen dat ik al over de helft van mijn avontuur zit! Het leven gaat hier zijn “normale” gang en hoe meer ik denk aan het leventje in België, hoe moeilijker ik het me kan voorstellen hoe het daar allemaal verloopt. Soms zie ik foto’s passeren van mooi lenteweer en hoor ik dat Obama in ons landje is gepasseerd…

Deze week mocht ik opnieuw observeren in de Graaf Von Zinzendorfschool. De vorige keer was het echt verschieten om te zien op welke manier daar les gegeven werd. Vol spanning ging ik maandag terug om te zien of het wel degelijk geen droom was. Mijn mentor wist dat ik twee uren plastische opvoeding kwam observeren. Ik nam plaats achteraan en eerlijk gezegd heb ik opnieuw niets opgestoken. Het enige wat de leerlingen hadden gedaan, was het indienen van hun tekenschriften. De rest van de les mochten ze gewoon babbelen. Ik was teleurgesteld en stak zonder een woord te noteren in mijn schrift alles terug weg in mijn rugzak. Ik sprak met de leerkracht af om volgende week dinsdag twee lessen plastische opvoeding te geven en trok terug huiswaarts. Ik ben echt blij dat ik niet mijn hele stageperiode daar ben terechtgekomen en dat ik in een school zit waar ik me echt goed voel! Op dinsdag ging ik met een gelukkig gevoel terug naar mijn bekende en vertrouwde schooltje in Domburg. Ik gaf een aardrijkskundeles over het ontstaan van de regen in de vierde klas. Het is niet gemakkelijk om visueel te werken omdat we geen beamer, computer of projector hebben om afbeeldingen of filmpjes te tonen. Er zit maar één iets op en dat is alles met de hand tekenen. Niet dat ik het erg vind, integendeel! Het geeft echt een meerwaarde om te voelen hoe het is zonder al die hoogtechnologische snufjes. Met diezelfde leerlingen werkte ik tijdens de les plastische opvoeding de opdracht af waar we vorige week aan bezig waren. De muziekinstrumenten uit gerecycleerd materiaal zijn nu echt mooi gevormd en versierd. Klaar om gebruikt te worden voor een mini- optredentje! Op donderdag hadden we een dagje vrij en ging ik met Su- Ann, Famke, Lisa en haar ouders naar de vlindertuin. We zagen uiteraard prachtig gekleurde vlinders die we zelf konden aaien, maar ook schildpadden, tapijtslangen en mooie opgezette tropische insectjes. 

 De laatste dag van de schoolweek gaf ik een schrijfles. Het oefenen op schoonschrift was wel niet evident. Ik oefende hard om de letters terug goed onder de knie te krijgen want in een opleiding secundair onderwijs wordt het niet meer aangeleerd natuurlijk… Zaterdag ging ik om 15 uur naar de luchthaven om mijn ouders op te pikken. Ze hadden twee uur vertraging, maar heb ze uiteindelijk toch met open armen kunnen ontvangen. Ze komen mij twee weken bezoeken en wil ze in die tijd laten proeven van al wat Suriname te bieden heeft!

Vele groetjes en tot binnenkort!

When one teaches, two learn

Beste bloglezer,

Ik heb nu al een hele periode kunnen proeven van het lager onderwijs en wou graag eens de vergelijking aangaan met het secundair onderwijs hier in de stad. Raggie nam me maandag mee naar de Graaf Von Zinzendorf MULO- school. We werden hartelijk ontvangen door het schoolhoofd en hadden een interessante babbel over  de onderwijsverschillen tussen Suriname en België. Daarna liet ze me kennismaken met enkele leerkrachten in de lerarenkamer. Ik schudde ook de hand met een tekenleerkracht waarvan ik enkele lessen mocht observeren. Het verschil met de lagere school is enorm. Er was weinig structuur of discipline aanwezig. Leerlingen lagen te slapen, anderen hadden geen materiaal bij of liepen een beetje rond om anderen te irriteren. Jongeren die echt zich wilden inspannen konden zich niet ten volle ontplooien en dat vond ik jammer. Dit had ik niet echt verwacht. Ik heb natuurlijk maar enkele lessen gezien en kan dus niet oordelen over de andere klassen of vakken. De tekenleerkracht  had de leerlingen niet echt in de hand en de lessen ontspoorden soms volledig. Ik stopte mijn observatieschrift weg en begon haar les met hulp te ondersteunen. Ik probeerde de leerlingen te motiveren en te stimuleren om de perspectieftekening zo goed mogelijk af te werken. Niet met al te veel succes, maar kleine beetjes helpen. Volgende week ga ik nog eens terug om een paar andere lessen te bekijken. Ik zou er ook graag eens lesgeven. Nu maandag zal ik dan ook vragen om een lesdag te prikken. Ik vind het wel heel boeiend om eens geconfronteerd te worden met een heel andere manier van lessen. Zo word ik even wakker geschud en me er van bewust gemaakt dat het niet overal even mooi kan zijn.

Diezelfde dag nam ik de bus naar Domburg. We waren uitgenodigd bij meneer De Vries. Een sympathieke Surinaamse man die samen met zijn vrouw in Suriname woont. De 74- jarige levensgenieter verblijft in een zelfontworpen huisje, verdoken tussen de lange bamboegrassen. Met onze zwembroeken aan trokken we ’s middags na school naar zijn perceel. Hij was bezig met het knippen van prachtige Braziliaanse lelies die hij leverde aan verschillende bedrijven. Meneer de Vries kun je altijd terugvinden in zijn tropisch tuintje. Hij gaf ons dan ook met veel plezier een rondleiding. Hij toonde verschillende soorten bloemen, liet ons proeven van kruidenbladeren, hielp ons met het maken van een kalabaspotje (soort peervrucht), sneed schors af van een kaneelboom en toonde hoe indianen gebruik maakten van natuurlijke pigmenten. Na de verrijkende rondleiding stond zijn zwembad helemaal in gereedheid. Wat deed het deugd om even een plonsje te nemen na een mentaal kokende ochtend… Niet veel later zagen we ons schoolhoofd en enkele andere collega’s op de kiezelsteentjes arriveren.  Mevrouw Dongen en haar man hadden gezorgd voor overheerlijke Bami met kip. Het was een gezellig avondje als je het mij vraagt. Na een ferme geeuw, trokken we terug naar een huisje niet ver daar vandaan.We werkten nog wat voor school en kropen onder de lakens. Gelukkig had ik al mijn lesvoorbereidingen getroffen in het weekend. 

Dinsdag gaf ik in de vierde klas aardrijkskunde. Ik gaf les over de windvorming. Ik link daar dan ook graag een les plastische opvoeding aan dit onderwerp door ze volgende week allerlei spullen mee te laten nemen om een eigen vlieger te maken. Zo werk ik toch projectmatig en vakoverschrijdend. Het is moeilijk om zoals bij ons in projecten te werken omdat ze in de lagere school altijd denken in afzonderlijke lessen. Toch probeer ik altijd mijn best te doen om mijn lessen aan elkaar te linken. Ik vind het dan ook totaal niet erg dat ik nu in het lager onderwijs moet lesgeven. Het is iets volledig anders dan het secundair, maar het vormt wel de basis voor leerlingen die naar het middelbaar gaan. Op die manier kan ik ook zien waar de knelpunten zitten tussen de overgang lager - secundair. In het begin was het wel echt niet gemakkelijk omdat ik totaal niet wist wat de leerlingen al gezien hadden en wat ze op welke leeftijd aanleren. Nu, een maand later, kan ik me er al een veel beter beeld over scheppen.

Tijdens de pauze arriveerde een vrachtwagen. Ze leverden de nieuwe bureaustoel die we hadden aangekocht voor mevrouw Dongen! Het was haar grootste droom om op een nieuwe bureaustoel te zitten. Na al wat ze voor ons had gedaan, gaven we het met plezier als cadeau. Woensdag en donderdag maakte ik met de leerlingen van klas vier muziekinstrumenten uit gerecycleerd materiaal en gaf een afwerkingsles over abstractie in de zesdes. Vrijdag gaf ik een taalles over de oorlog en een leesles bij juf Florence. Ik zit met ander woorden helemaal in de flow van het lesgeven! Ik word door de leerkrachten nu echt gezien als een volwaardige collega en de communicatie verloopt echt veel vlotter dan in het begin van mijn stageperiode. Ook de leerlingen kennen me nu al goed en weten op welke manier ik lesgeef. Een leerkracht geeft niet alleen inhouden en ervaringen mee, maar krijgt er ook heel veel terug. Het is echt interessant om heel veel van hun cultuur op te steken. Ze doen me echt nog iedere dag positief verbazen. Op naar een nieuw weekje school vol nieuwe belevenissen. Mijn schatkist aan ervaringen begint stilaan over te lopen… Ik timmer alvast een nieuwe! 

Odi masra, misi!

(Wat een vreemde titel! Inderdaad het is Sranantongo. Een veel gesproken straattaal in Suriname! Letterlijk betekent het: "Goeiedag meneer, mevrouw!".

Subh Holi!

Vorige week was het een groot feest! De Hindoestanen vierden over het hele land Holi Phagwa. Ze vieren het om het kwade te bestrijden zodat het goede de bovenhand zal nemen. Vrijdag vierden we dan ook de dit feest op school. Jammer genoeg deden niet alle leerlingen mee omwille van een ander geloof. Maar iedereen mag wel meedoen, ongeacht je cultuur. De anderen hadden busjes kleurenpoeder meegenomen. Er was eerst nog een beetje les, maar vanaf 11 uur konden ze elkaar volop bekogelen op het graspleintje vlak naast de school. Vol spanning wachtten ze tot ook de leerkrachten op het slagveld kwamen. Daarnaast was er ook een heerlijk feestmaaltijd aan verbonden (43 roti maaltijden om de hongerige Javaantjes te voederen, zie foto). Op zondag kwamen onze persoonlijke taxichauffeurs heerlijk Surinaams koken en daarna vertrokken we naar Domburg. Het dorpje waar onze collega’s wonen. Daar werden we met open armen onthaald en kregen we bergen eten en drinken op onze schoot toegediend. Eten voor de komende drie dagen zat er dan ook niet meer in. Ook kwamen we in contact met verschillende families. Het is enorm leuk om te genieten van zo’n gastvrijheid. Iedere gemeenschap is hier heel dicht met elkaar verbonden. Het is ook prachtig om te zien hoe al de culturen hier zo vredig met elkaar kunnen samenleven. Zo heb je de Creolen (Afrikanen), de Hindoestanen, de Javanen, Europeanen en de inheemse bevolking zoals de Awaras (Indianen).  Op maandag keerden we terug naar de stad omdat het die dag officieel gevierd werd. Voor het presidentieel paleis van president Bouterse stonden duizenden mensen om het feest te vieren. Allerlei verfkleuren en Phagwa poeder deden de hemel verkleuren! Het was wel geen lachertje om het van je vel te schrapen. Nog altijd wanneer ik onder de douche kruip, kleurt het water vaak nog in allerlei kleuren. Op dinsdag, woensdag en donderdag stond ik voor klas 5. Ik mocht een leesles, taalles en een wiskundeles geven. In klas 6 heb ik mijn eerste tekenles gegeven waar we volgende week op verder bouwen. Uit mijn reflectie van mijn mentoren kan ik afleiden dat mijn eerste lessen een succes waren. Het lesgeven liep toch niet altijd van een leien dakje omdat ze mij niet altijd even goed verstonden. Ook al spreken ze Nederlands, het blijft echt super moeilijk om elkaar te verstaan en dat maakt het dan soms ook meer dan vermoeiend. Ook heel wat woorden die wij gebruiken, kennen zij niet. Daarom probeer ik dan ook zo goed mogelijk te letten op mijn uitspraak. Woensdag brachten we een bezoekje aan een kindertehuis in Paramaribo en op vrijdag vertrokken we opnieuw naar het binnenland. Raggie had contact opgenomen met twee scholen van inheemse stammen. We hebben een Creoolse school en een school van Awaras bezocht. Het was super interessant om het contrast te zien tussen de scholen uit het stad en die van kilometers erbuiten. Naar de avond toe namen we nog een verfrissende duik in de Colakreek. De plaats heeft zijn naam niet gestolen want het water heeft echt de kleur van Coca Cola! Dit komt door de bruine bladeren die hun kleur af geven. Jammer genoeg was het niet zo zoet en drinkbaar zoals ik had gedroomd. Momenteel bevinden we ons in het kleine regenseizoen! Water valt dagelijks met bakken uit de lucht maar het blijft goed warm ;).

Mi gwe! Mi o si :)

(Ik ben weg! Tot later)

Goud in het regenwoud.

Beste volger,

Ik heb al een weekje niets meer van me laten horen en neem daarom terug de draad op om jullie mee te laten genieten van mijn laatste nieuwtjes!  Vorig weekend trokken we met een karavaan (13 personen) richting Brownsberg. Een 500 meter hoge berg midden in de tropen die zich situeert in het Brokopondo- district. Een gebied op drie uurtjes rijden ten zuiden van de hoofdstad Paramaribo. Het is ook een plaats waar kilo’s goud uit de grond wordt gepompt. Blijkbaar een serieuze business hier in Suriname.  Het eerste deel was goed met asfalt verhard. De laatste metertjes hobbelde ons busje over de rode bauxiet (grondstof om aluminium mee te maken) wegen door de jungle… Alvorens we onze eindbestemming bereikten, pikten we onze gids René langs de Highway op die ons de twee dagen doorheen het avontuur ging begeleiden. We kwamen tot de verassing dat hij de zoon van ons schoolhoofd was! Best wel grappig om tot zo’n ontdekking te komen.

Tijdens de rit maakten we een korte tussenstop aan de het Brokopondostuwmeer. Het meer is zo’n 135 duizend hectare groot en wordt tegengehouden door een enorme stuwdam die in 1960 gebouwd werd. Het volledige bekken liep vol met water waardoor volledige dorpen moesten uitrukken. Ook heel wat dieren overleefden de overstroming jammer genoeg niet. Een pluspuntje: men kan door die stuwdam de volledige hoofdstad voorzien van elektriciteit. We lieten de verharde wegen achterwege en begonnen aan de klim… Een felblauwe vlinder kruiste ons pad en leidde ons de weg naar de hut waar we gingen overnachten. Vanuit ons tuintje keken we uit op de top van het regenwoud. Na het kort momentje van genot installeerden we onze rugzakken en trokken meteen onze bergschoenen aan.  Op het heetst van de dag waanden we ons doorheen lianen en dichtbegroeide paden naar een kreekje dat me deed denken aan een scène uit Tarzan. Onderweg kwamen we een hele dierentuin tegen (giftige en fluorescerende spinnen, aapjes, bergkonijnen, pijlgifkikkers, hagedissen, aasgieren, grote vlinders, vleermuizen, krabben en zoveel meer). Een verfrissende sprong in het kreekje motiveerde ons dan ook om de hele weg terug naar boven te klauteren. ’s Avonds genoten we van heerlijk Surinaams eten (rijst, kip, bami, baka-bana, kousseband, rode peper, …). Birgen en ik sprokkelden snel wat hout en startten een kampvuurtje om de zaterdagavond mooi af te sluiten. Toen de laatste kooltjes waren opgebrand  ging ik richting Bethlehem en hoorde de brulapen niet zo ver van ons, je raadt het nooit, brullen J. Op zondagmorgen maakten we ons opnieuw klaar voor een stevige wandeling richting de Leoval en de Irenaval. Twee oogverblindende watervallen die een plaatsje zouden krijgen in het boek ‘things to visit before I die’.  Opnieuw lieten we het ijskoude, maar verfrissende bronwater van deze parelwatervallen over ons heen glijden. Diezelfde dag namen we afscheid van het idyllische plaatsje en stapten treurig het busje op terug richting de Londenstraat. Een weekendje dat in mijn geheugen gestold is en op mijn netvlies gebrand blijft… Maandag was het even terug met beide voetjes op de grond. Een leuk weekje school stond voor de deur. Ik deed open en vertrok herboren terug met de bus naar het schooltje in Domburg. Deze week was mijn laatste observatieweek. Ik heb nu drie weken in verschillende klassen kunnen kijken hoe er precies wordt lesgegeven. Door verschillende gesprekken met mijn mentoren ben ik echt bewust geworden van het onderwijs hier in Suriname. Ik heb ook enkele buitenschoolse activiteiten (opvang, kinderboekenfestival) mogen bijwonen. Ik zie het volledig zitten om volgende week dinsdag definitief van start te gaan. Mijn eerste lesvoorbereiding is dan ook al een feit. Op vrijdag vierden we het Hindoestaans feest ‘Holi Pagwa’. Naar traditie bekogelt iedereen elkaar met gekleurde poeder. Daarnaast konden we ook genieten van het lekker Javaans eten waarvoor de leerkrachten hadden gezorgd. Dit weekend houd ik me vooral bezig met het verder aanvullen van mijn portfolio en lesvoorbereidingen tegen de volgende week. Vorige week dinsdag was het ook mijn laatste les in de academie. Ik vond het zeer jammer dat het al is afgelopen, maar het was een zeer leerrijke ervaring die me meer en meer doet dromen over de opleiding die ik nog wil volgen in de toekomst.

Vele groetjes

Van het ene avontuur naar het andere

Eén iets staat vast. Paramaribo is en blijft een doolhof… Het zal nog een tijdje duren vooraleer ik me hier zonder kaart  kan verplaatsen. Ook het onderwijs doet me hier nog iedere dag verbazen. Hieronder heb ik enkele weetjes opgelijst:

-De lessen starten iedere dag om 8 uur en eindigen om 13 uur. In de namiddag zijn de leerlingen vrij.

-De leerlingen krijgen in die tijd ook tweemaal pauze. Tijdens  één van die pauzes krijgen de leerlingen geen chocomelkje maar pap (heel lekker).

-Iedere ochtend, voor de lessen van start gaan, wordt de Surinaamse vlag  in volledige stilte omhoog gehesen.

-De klaslokalen hebben hier geen ramen.

-Leerlingen lager onderwijs dragen een groen uniform, middelbaar onderwijs draagt blauw uniform.

-…

Donderdag mocht ik opnieuw observeren in de 6^de klas. Alles verliep vlekkeloos toen plots een auto parkeerde op de speelplaats. Er stapte een chique dame en heer uit de bolide. Het waren Surinaamse onderwijsinspecteurs. Ze kwamen klas 6 onder de loep nemen. Er waren banken tekort en ik moest mijn plaatsje achteraan ontruimen voor hun. Ik kon dus even niets doen. In tussentijd had mevrouw Dongen een afspraakje voor me geregeld bij de dokter. Ik merkte plots dat ik een uitslag had op mijn handen. Mijn hart klopte even in mijn keel omdat ik dacht dat ik een tropische ziekte had opgelopen… Een leerkracht voerde me naar de dichtstbijzijnde arts. In een vlucht kon hij al zien wat het was. Ik had malaria… Mopje! Het was een soort eczeem en hij schreef me een preparaatje voor. Blijkbaar hebben heel wat mensen er hier last van. Gelukkig is het nu al stukken beter! Wanneer we terug arriveerden in de school waren de inspecteurs net klaar. Ze wilden juist nog even mijn mentor onder vier ogen spreken. De inspectrice vroeg me of ik de les wou overnemen. Ik schrok en vertelde dat ik hier nog niet in staat was om een les over te nemen. Na wat getwijfel nam ik toch de uitdaging aan. Onvoorbereid nam ik de cursus aardrijkskunde in mijn handen en begon les te geven. Ik improviseerde op het moment. Gelukkig kreeg ik wel de oplossingsbundel erbij. Toen de directrice de koperen bel luidde was ik wel opgelucht. In het vervolg zou ik me toch liever wat voorbereiden J.

Op vrijdag vierden de studenten carnaval. Jammer genoeg kon ik er niet bij zijn… Raggie had namelijk een afspraak voor me geregeld. Niet zomaar een afspraak. Ik mocht een bekende illustrator van Paramaribo in hoogst eigen persoon ontmoeten in zijn atelier! Om 10 uur reed ik met de fiets naar de Comwijnestraat. Met een klein hartje klopte ik aan op de deur ‘vormgeving’. Voorzichtig stapte ik binnen en zag Gerold aan het werk. Hij was bezig met een nieuw project voor een uitgever. Daarnaast is Gerold ook docent aan de academie van Paramaribo. Hij schudde me de hand en namen samen plaats aan zijn bureau. In diezelfde ruimte was er nog een illustrator en een vormgever aan het werk. Na een interessante babbel haalde hij zijn mappen met enkele werken. Twee gigantische mappen met prachtige schetsen, tekeningen,  drukken en schilderijen schoof hij onder mijn neus. Om het in één woord te omschrijven: nietnormaalgestoord! Hij vertelde me dat hij bijna alle schoolboeken voorziet van illustraties. Hij ontwerpt ook leesboeken en vroeger was hij ook reclameschilder (alle reclame wordt hier geschilderd op de muren). Ik vroeg hem of ik eens een dagje les mocht mee volgen samen met zijn 14 andere studenten. En ja hoor… Volgende week dinsdag en de week daarop mag ik van 17 uur tot 21 uur les volgen! Ik kreeg ook al meteen het onderwerp die we zullen behandelen: figuur- en portretstudie. Spannend! Ik kijk er alvast naar uit J.  

Op zaterdagavond rond 19u vertrokken we opnieuw op avontuur. Er stond kaaiman op het menu. Met kleine bootjes voeren we door de duistere moerasgebieden op zoek naar kleine krokodillen. Een plaag muggen zag ons als een lekkernij en stook ons zelf door onze lange broeken. Ook deet weerhield hen niet om bloed te zuigen. Onze gids screende met zijn zaklamp het gebied af op zoek naar blinkende oogjes. Na meerdere pogingen is het toch uiteindelijk gelukt. Hij nam een stok met een lus aan en schepte voorzichtig het dier uit het water. Hij bond zijn mond toe met een rekker om te voorkomen dat hij onze vingers zou afbijten. Na het bewonderen, startte hij terug de motor en gingen we terug huiswaarts… Wat een avontuur! Ik ga alvast goed slapen ;).

Stay tuned! 

Suriname, een land vol verrassingen...

Een nieuwe week, een nieuw blogbericht! Ik mag dan wel zo verbrand zijn als een kreeft, aan de warmte ben ik nu toch wel stilaan gewend geworden. Insmeren met factor 50 bewijst hier blijkbaar ook zijn nut niet meer. Ook mijn strooien dakje mocht eraan geloven. Een plaatselijke barbier heeft mijn lange haren gekapt. Naast alle andere dagen van de week is het hier op zondag ook een rustdag. Samen met enkele andere studenten uit Antwerpen hebben we een boottochtje gemaakt op de Suriname rivier. Plots staken enkele wilde dolfijntjes de kop op. Ze waren duidelijk blij met onze komst want ze voerden een adembenemend showtje voor ons op. De verschroeiende hitte op mijn nekvel schreeuwde naar verfrissing. In de namiddag namen we dan ook met z’n allen een plonsje in het zwembad. Niet veel later nam ik ook een plonsje in mijn bed want de volgende dag rinkelde mijn wekker rond 5u15. Ik maakte nog vlug mijn boekentas en sprong samen met Lisa en Famke op de fiets richting het centrum om daar onze schoolbus te nemen. We waren nog geen 10 minuten weg en voelden al de eerste regendruppels op onze voorhoofden. Vijf minuten laten waren we doorweekt. Bakken water vielen uit de hemel. Gelukkig droogt alles hier vrij snel terug op… Wanneer het hier regent, staan de straten blank. Omdat het zodanig veel regent in een korte periode, kunnen de afvoerputjes de hoeveelheid water niet meer aan. Fietsen wordt dan pas écht gevaarlijk want je weet niet precies waar je rijdt. Voorlopig enkel nog maar een lekke band gehad! Dit even terzijde… Toen we uiteindelijk toch de school bereikten, begroette mevrouw Dongen ons hartelijk. Zij is het schoolhoofd van de acht klasjes die de schoolt telt. Af en toe waait er een fris windje door het klaslokaal omdat ze hier geen ramen hebben. Tijdens mijn eerste weken op school zal het belangrijk zijn om de lessen goed te observeren omdat ik nog nooit eerder in het lager onderwijs heb gestaan. We zullen zien hoe het evolueert! Vandaag was het precies 34 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Dit werd uiteraard uitbundig gevierd met leuke muziek en vuurwerk! Deze feestdag heb ik alvast gevierd met een fris Parbo biertje! Schol!

De eerste dagen in tropische hitte

Hoi Hoi!

Het is ongelooflijk hoe rap het allemaal gegaan is! Op dinsdag 18 februari vertrokken we met z'n drieën naar Schiphol. Van daaruit namen we het vliegtuig naar Paramaribo. Ik heb me niet verveeld tijdens de vlucht. We kregen constant eten, ijsjes en drankjes aangeboden :). Daarnaast konden we ook genieten van de meest recentste films en muziek! Slapen was dus zelf niet eens mogelijk. Na 7800 kilometer zijn we uiteindelijk geland op één van de vliegvelden van Paramaribo. Ongeveer rond 19 uur raakten de banden het vliegveld. Mijn adem stokte toen ik uit het vliegtuig stapte. Het was nog steeds 26 graden en de vochtigheid die in de lucht hing was enorm plakkerig op het Belgenhuidje. We werden opgewacht door Slijngard Raggie. Een Surinamer die hier de studenten begeleidt. Na het inladen van de valiezen voerde hij ons samen met zijn nicht naar onze eindbestemming: de Londenstraat. Voor we daar arriveerden maakten nog een korte tussenstop in een grootwarenhuis langs de weg om wat water te kopen. Eens aangekomen in de londenstraat, stond onze huisbazin in het deurgat om ons te begroeten. Zoals alle Surinamers was ze zeer open en vriendelijk. We verblijven in een veilige buurt. ‘s Nachts rijden er constant zogenaamde ‘bewakingsmannetjes’ rond op bromfietsen om het district in de gaten te houden. Na een korte rondleiding konden we ons installeren. Gelukkig hadden we een klamboe mee om ons zo te beschermen tegen de gevreesde tropische muggen. Al snel kreeg ik mijn klopje... Rond een uur of 6 werd ik wakker door allerlei speciale vogelgeluidjes. We hadden een afspraak met Raggie rond 10 uur om zo samen naar het centrum te gaan. Ergens langs de baan liet Raggie een bus stoppen en daar gingen we... We hadden een lijstje opgesteld met de zaken die we zeker moesten gedaan hebben. Zo hebben we een nieuwe sim kaart geïnstalleerd en een fiets gehuurd om ons zo beter te kunnen verplaatsen. Ik ben dus niet meer bereikbaar op mijn Belgisch nummer. We werden al meteen gedoopt door in het meest warme moment van de dag naar ons huisje terug te fietsen. Links rijden wordt wel nog wat wennen ;). Om af te koelen nemen we af en toe een koude douche. We hebben geen andere keuze want warm water hebben we hier niet. Vrijdag neemt Raggie ons mee naar onze stageschool. Vanaf maandag begint definitief de stage. Wat wordt het spannend! Bij deze het eerste verslag van het avontuur ;). Tot de volgende!

Warme groetjes!

Final countdown...

Beste lezer,

Ik wil je alvast bedanken om mijn blog te volgen!
Het avontuur begint stilaan te naderen. Vorige week mocht ik mijn internationaal paspoort afhalen aan de gemeente en sinds deze week is ook mijn visum geregeld. Nu rest mij enkel nog die pijnlijke spuitjes...

Wat zal ik doen in Suriname?

• Ik zal lesgeven in de Openbare School van Domburg/ Simons Polder Suriname onder leiding van Mw. Dongen.
• Aanmaken van didactische materialen.
• Ondersteuning bieden bij verdere implementatie van het ervaringsgericht onderwijs.
• Participeren aan lopende projecten.
• In contact komen met illustratoren uit Paramaribo.

De school heeft negen jaar geleden deelgenomen aan een vijf jaar durend Vlaams onderwijsproject, onder de coördinatie van een docent (M. Balcaen) die nu op de Thomas More hogeschool Kempen werkzaam is. Als doel om het EGO- onderwijs (ervaringsgericht onderwijs) verder te vervullen. Mieke Balcaen is ook de persoon die mij geholpen heeft om alle praktische zaken te regelen (verblijf, stageschool,...).

Ik verblijf samen met twee andere studenten (Famke en Lisa) in de Londenstraat. Het huisje ligt vlakbij het centrum van de hoofdstad Paramaribo, in een veilige en rustige buurt.

Het aftellen kan beginnen! Momenteel zit ik nog volop in de examenperiode. Vier dagen na mijn examens geef ik nog twee weken les in Ter Groene Poorte en in het Centrum voor Deeltijds Onderwijs (VTI). Daarna hoef ik enkel nog mijn trekrugzak te maken voor het grote avontuur ;).

Vele groetjes en tot binnenkort!

Jonas