When one teaches, two learn

Beste bloglezer,

Ik heb nu al een hele periode kunnen proeven van het lager onderwijs en wou graag eens de vergelijking aangaan met het secundair onderwijs hier in de stad. Raggie nam me maandag mee naar de Graaf Von Zinzendorf MULO- school. We werden hartelijk ontvangen door het schoolhoofd en hadden een interessante babbel over  de onderwijsverschillen tussen Suriname en België. Daarna liet ze me kennismaken met enkele leerkrachten in de lerarenkamer. Ik schudde ook de hand met een tekenleerkracht waarvan ik enkele lessen mocht observeren. Het verschil met de lagere school is enorm. Er was weinig structuur of discipline aanwezig. Leerlingen lagen te slapen, anderen hadden geen materiaal bij of liepen een beetje rond om anderen te irriteren. Jongeren die echt zich wilden inspannen konden zich niet ten volle ontplooien en dat vond ik jammer. Dit had ik niet echt verwacht. Ik heb natuurlijk maar enkele lessen gezien en kan dus niet oordelen over de andere klassen of vakken. De tekenleerkracht  had de leerlingen niet echt in de hand en de lessen ontspoorden soms volledig. Ik stopte mijn observatieschrift weg en begon haar les met hulp te ondersteunen. Ik probeerde de leerlingen te motiveren en te stimuleren om de perspectieftekening zo goed mogelijk af te werken. Niet met al te veel succes, maar kleine beetjes helpen. Volgende week ga ik nog eens terug om een paar andere lessen te bekijken. Ik zou er ook graag eens lesgeven. Nu maandag zal ik dan ook vragen om een lesdag te prikken. Ik vind het wel heel boeiend om eens geconfronteerd te worden met een heel andere manier van lessen. Zo word ik even wakker geschud en me er van bewust gemaakt dat het niet overal even mooi kan zijn.

Diezelfde dag nam ik de bus naar Domburg. We waren uitgenodigd bij meneer De Vries. Een sympathieke Surinaamse man die samen met zijn vrouw in Suriname woont. De 74- jarige levensgenieter verblijft in een zelfontworpen huisje, verdoken tussen de lange bamboegrassen. Met onze zwembroeken aan trokken we ’s middags na school naar zijn perceel. Hij was bezig met het knippen van prachtige Braziliaanse lelies die hij leverde aan verschillende bedrijven. Meneer de Vries kun je altijd terugvinden in zijn tropisch tuintje. Hij gaf ons dan ook met veel plezier een rondleiding. Hij toonde verschillende soorten bloemen, liet ons proeven van kruidenbladeren, hielp ons met het maken van een kalabaspotje (soort peervrucht), sneed schors af van een kaneelboom en toonde hoe indianen gebruik maakten van natuurlijke pigmenten. Na de verrijkende rondleiding stond zijn zwembad helemaal in gereedheid. Wat deed het deugd om even een plonsje te nemen na een mentaal kokende ochtend… Niet veel later zagen we ons schoolhoofd en enkele andere collega’s op de kiezelsteentjes arriveren.  Mevrouw Dongen en haar man hadden gezorgd voor overheerlijke Bami met kip. Het was een gezellig avondje als je het mij vraagt. Na een ferme geeuw, trokken we terug naar een huisje niet ver daar vandaan.We werkten nog wat voor school en kropen onder de lakens. Gelukkig had ik al mijn lesvoorbereidingen getroffen in het weekend. 

Dinsdag gaf ik in de vierde klas aardrijkskunde. Ik gaf les over de windvorming. Ik link daar dan ook graag een les plastische opvoeding aan dit onderwerp door ze volgende week allerlei spullen mee te laten nemen om een eigen vlieger te maken. Zo werk ik toch projectmatig en vakoverschrijdend. Het is moeilijk om zoals bij ons in projecten te werken omdat ze in de lagere school altijd denken in afzonderlijke lessen. Toch probeer ik altijd mijn best te doen om mijn lessen aan elkaar te linken. Ik vind het dan ook totaal niet erg dat ik nu in het lager onderwijs moet lesgeven. Het is iets volledig anders dan het secundair, maar het vormt wel de basis voor leerlingen die naar het middelbaar gaan. Op die manier kan ik ook zien waar de knelpunten zitten tussen de overgang lager - secundair. In het begin was het wel echt niet gemakkelijk omdat ik totaal niet wist wat de leerlingen al gezien hadden en wat ze op welke leeftijd aanleren. Nu, een maand later, kan ik me er al een veel beter beeld over scheppen.

Tijdens de pauze arriveerde een vrachtwagen. Ze leverden de nieuwe bureaustoel die we hadden aangekocht voor mevrouw Dongen! Het was haar grootste droom om op een nieuwe bureaustoel te zitten. Na al wat ze voor ons had gedaan, gaven we het met plezier als cadeau. Woensdag en donderdag maakte ik met de leerlingen van klas vier muziekinstrumenten uit gerecycleerd materiaal en gaf een afwerkingsles over abstractie in de zesdes. Vrijdag gaf ik een taalles over de oorlog en een leesles bij juf Florence. Ik zit met ander woorden helemaal in de flow van het lesgeven! Ik word door de leerkrachten nu echt gezien als een volwaardige collega en de communicatie verloopt echt veel vlotter dan in het begin van mijn stageperiode. Ook de leerlingen kennen me nu al goed en weten op welke manier ik lesgeef. Een leerkracht geeft niet alleen inhouden en ervaringen mee, maar krijgt er ook heel veel terug. Het is echt interessant om heel veel van hun cultuur op te steken. Ze doen me echt nog iedere dag positief verbazen. Op naar een nieuw weekje school vol nieuwe belevenissen. Mijn schatkist aan ervaringen begint stilaan over te lopen… Ik timmer alvast een nieuwe! 

Odi masra, misi!

(Wat een vreemde titel! Inderdaad het is Sranantongo. Een veel gesproken straattaal in Suriname! Letterlijk betekent het: "Goeiedag meneer, mevrouw!".

Subh Holi!

Vorige week was het een groot feest! De Hindoestanen vierden over het hele land Holi Phagwa. Ze vieren het om het kwade te bestrijden zodat het goede de bovenhand zal nemen. Vrijdag vierden we dan ook de dit feest op school. Jammer genoeg deden niet alle leerlingen mee omwille van een ander geloof. Maar iedereen mag wel meedoen, ongeacht je cultuur. De anderen hadden busjes kleurenpoeder meegenomen. Er was eerst nog een beetje les, maar vanaf 11 uur konden ze elkaar volop bekogelen op het graspleintje vlak naast de school. Vol spanning wachtten ze tot ook de leerkrachten op het slagveld kwamen. Daarnaast was er ook een heerlijk feestmaaltijd aan verbonden (43 roti maaltijden om de hongerige Javaantjes te voederen, zie foto). Op zondag kwamen onze persoonlijke taxichauffeurs heerlijk Surinaams koken en daarna vertrokken we naar Domburg. Het dorpje waar onze collega’s wonen. Daar werden we met open armen onthaald en kregen we bergen eten en drinken op onze schoot toegediend. Eten voor de komende drie dagen zat er dan ook niet meer in. Ook kwamen we in contact met verschillende families. Het is enorm leuk om te genieten van zo’n gastvrijheid. Iedere gemeenschap is hier heel dicht met elkaar verbonden. Het is ook prachtig om te zien hoe al de culturen hier zo vredig met elkaar kunnen samenleven. Zo heb je de Creolen (Afrikanen), de Hindoestanen, de Javanen, Europeanen en de inheemse bevolking zoals de Awaras (Indianen).  Op maandag keerden we terug naar de stad omdat het die dag officieel gevierd werd. Voor het presidentieel paleis van president Bouterse stonden duizenden mensen om het feest te vieren. Allerlei verfkleuren en Phagwa poeder deden de hemel verkleuren! Het was wel geen lachertje om het van je vel te schrapen. Nog altijd wanneer ik onder de douche kruip, kleurt het water vaak nog in allerlei kleuren. Op dinsdag, woensdag en donderdag stond ik voor klas 5. Ik mocht een leesles, taalles en een wiskundeles geven. In klas 6 heb ik mijn eerste tekenles gegeven waar we volgende week op verder bouwen. Uit mijn reflectie van mijn mentoren kan ik afleiden dat mijn eerste lessen een succes waren. Het lesgeven liep toch niet altijd van een leien dakje omdat ze mij niet altijd even goed verstonden. Ook al spreken ze Nederlands, het blijft echt super moeilijk om elkaar te verstaan en dat maakt het dan soms ook meer dan vermoeiend. Ook heel wat woorden die wij gebruiken, kennen zij niet. Daarom probeer ik dan ook zo goed mogelijk te letten op mijn uitspraak. Woensdag brachten we een bezoekje aan een kindertehuis in Paramaribo en op vrijdag vertrokken we opnieuw naar het binnenland. Raggie had contact opgenomen met twee scholen van inheemse stammen. We hebben een Creoolse school en een school van Awaras bezocht. Het was super interessant om het contrast te zien tussen de scholen uit het stad en die van kilometers erbuiten. Naar de avond toe namen we nog een verfrissende duik in de Colakreek. De plaats heeft zijn naam niet gestolen want het water heeft echt de kleur van Coca Cola! Dit komt door de bruine bladeren die hun kleur af geven. Jammer genoeg was het niet zo zoet en drinkbaar zoals ik had gedroomd. Momenteel bevinden we ons in het kleine regenseizoen! Water valt dagelijks met bakken uit de lucht maar het blijft goed warm ;).

Mi gwe! Mi o si :)

(Ik ben weg! Tot later)

Goud in het regenwoud.

Beste volger,

Ik heb al een weekje niets meer van me laten horen en neem daarom terug de draad op om jullie mee te laten genieten van mijn laatste nieuwtjes!  Vorig weekend trokken we met een karavaan (13 personen) richting Brownsberg. Een 500 meter hoge berg midden in de tropen die zich situeert in het Brokopondo- district. Een gebied op drie uurtjes rijden ten zuiden van de hoofdstad Paramaribo. Het is ook een plaats waar kilo’s goud uit de grond wordt gepompt. Blijkbaar een serieuze business hier in Suriname.  Het eerste deel was goed met asfalt verhard. De laatste metertjes hobbelde ons busje over de rode bauxiet (grondstof om aluminium mee te maken) wegen door de jungle… Alvorens we onze eindbestemming bereikten, pikten we onze gids René langs de Highway op die ons de twee dagen doorheen het avontuur ging begeleiden. We kwamen tot de verassing dat hij de zoon van ons schoolhoofd was! Best wel grappig om tot zo’n ontdekking te komen.

Tijdens de rit maakten we een korte tussenstop aan de het Brokopondostuwmeer. Het meer is zo’n 135 duizend hectare groot en wordt tegengehouden door een enorme stuwdam die in 1960 gebouwd werd. Het volledige bekken liep vol met water waardoor volledige dorpen moesten uitrukken. Ook heel wat dieren overleefden de overstroming jammer genoeg niet. Een pluspuntje: men kan door die stuwdam de volledige hoofdstad voorzien van elektriciteit. We lieten de verharde wegen achterwege en begonnen aan de klim… Een felblauwe vlinder kruiste ons pad en leidde ons de weg naar de hut waar we gingen overnachten. Vanuit ons tuintje keken we uit op de top van het regenwoud. Na het kort momentje van genot installeerden we onze rugzakken en trokken meteen onze bergschoenen aan.  Op het heetst van de dag waanden we ons doorheen lianen en dichtbegroeide paden naar een kreekje dat me deed denken aan een scène uit Tarzan. Onderweg kwamen we een hele dierentuin tegen (giftige en fluorescerende spinnen, aapjes, bergkonijnen, pijlgifkikkers, hagedissen, aasgieren, grote vlinders, vleermuizen, krabben en zoveel meer). Een verfrissende sprong in het kreekje motiveerde ons dan ook om de hele weg terug naar boven te klauteren. ’s Avonds genoten we van heerlijk Surinaams eten (rijst, kip, bami, baka-bana, kousseband, rode peper, …). Birgen en ik sprokkelden snel wat hout en startten een kampvuurtje om de zaterdagavond mooi af te sluiten. Toen de laatste kooltjes waren opgebrand  ging ik richting Bethlehem en hoorde de brulapen niet zo ver van ons, je raadt het nooit, brullen J. Op zondagmorgen maakten we ons opnieuw klaar voor een stevige wandeling richting de Leoval en de Irenaval. Twee oogverblindende watervallen die een plaatsje zouden krijgen in het boek ‘things to visit before I die’.  Opnieuw lieten we het ijskoude, maar verfrissende bronwater van deze parelwatervallen over ons heen glijden. Diezelfde dag namen we afscheid van het idyllische plaatsje en stapten treurig het busje op terug richting de Londenstraat. Een weekendje dat in mijn geheugen gestold is en op mijn netvlies gebrand blijft… Maandag was het even terug met beide voetjes op de grond. Een leuk weekje school stond voor de deur. Ik deed open en vertrok herboren terug met de bus naar het schooltje in Domburg. Deze week was mijn laatste observatieweek. Ik heb nu drie weken in verschillende klassen kunnen kijken hoe er precies wordt lesgegeven. Door verschillende gesprekken met mijn mentoren ben ik echt bewust geworden van het onderwijs hier in Suriname. Ik heb ook enkele buitenschoolse activiteiten (opvang, kinderboekenfestival) mogen bijwonen. Ik zie het volledig zitten om volgende week dinsdag definitief van start te gaan. Mijn eerste lesvoorbereiding is dan ook al een feit. Op vrijdag vierden we het Hindoestaans feest ‘Holi Pagwa’. Naar traditie bekogelt iedereen elkaar met gekleurde poeder. Daarnaast konden we ook genieten van het lekker Javaans eten waarvoor de leerkrachten hadden gezorgd. Dit weekend houd ik me vooral bezig met het verder aanvullen van mijn portfolio en lesvoorbereidingen tegen de volgende week. Vorige week dinsdag was het ook mijn laatste les in de academie. Ik vond het zeer jammer dat het al is afgelopen, maar het was een zeer leerrijke ervaring die me meer en meer doet dromen over de opleiding die ik nog wil volgen in de toekomst.

Vele groetjes

Van het ene avontuur naar het andere

Eén iets staat vast. Paramaribo is en blijft een doolhof… Het zal nog een tijdje duren vooraleer ik me hier zonder kaart  kan verplaatsen. Ook het onderwijs doet me hier nog iedere dag verbazen. Hieronder heb ik enkele weetjes opgelijst:

-De lessen starten iedere dag om 8 uur en eindigen om 13 uur. In de namiddag zijn de leerlingen vrij.

-De leerlingen krijgen in die tijd ook tweemaal pauze. Tijdens  één van die pauzes krijgen de leerlingen geen chocomelkje maar pap (heel lekker).

-Iedere ochtend, voor de lessen van start gaan, wordt de Surinaamse vlag  in volledige stilte omhoog gehesen.

-De klaslokalen hebben hier geen ramen.

-Leerlingen lager onderwijs dragen een groen uniform, middelbaar onderwijs draagt blauw uniform.

-…

Donderdag mocht ik opnieuw observeren in de 6^de klas. Alles verliep vlekkeloos toen plots een auto parkeerde op de speelplaats. Er stapte een chique dame en heer uit de bolide. Het waren Surinaamse onderwijsinspecteurs. Ze kwamen klas 6 onder de loep nemen. Er waren banken tekort en ik moest mijn plaatsje achteraan ontruimen voor hun. Ik kon dus even niets doen. In tussentijd had mevrouw Dongen een afspraakje voor me geregeld bij de dokter. Ik merkte plots dat ik een uitslag had op mijn handen. Mijn hart klopte even in mijn keel omdat ik dacht dat ik een tropische ziekte had opgelopen… Een leerkracht voerde me naar de dichtstbijzijnde arts. In een vlucht kon hij al zien wat het was. Ik had malaria… Mopje! Het was een soort eczeem en hij schreef me een preparaatje voor. Blijkbaar hebben heel wat mensen er hier last van. Gelukkig is het nu al stukken beter! Wanneer we terug arriveerden in de school waren de inspecteurs net klaar. Ze wilden juist nog even mijn mentor onder vier ogen spreken. De inspectrice vroeg me of ik de les wou overnemen. Ik schrok en vertelde dat ik hier nog niet in staat was om een les over te nemen. Na wat getwijfel nam ik toch de uitdaging aan. Onvoorbereid nam ik de cursus aardrijkskunde in mijn handen en begon les te geven. Ik improviseerde op het moment. Gelukkig kreeg ik wel de oplossingsbundel erbij. Toen de directrice de koperen bel luidde was ik wel opgelucht. In het vervolg zou ik me toch liever wat voorbereiden J.

Op vrijdag vierden de studenten carnaval. Jammer genoeg kon ik er niet bij zijn… Raggie had namelijk een afspraak voor me geregeld. Niet zomaar een afspraak. Ik mocht een bekende illustrator van Paramaribo in hoogst eigen persoon ontmoeten in zijn atelier! Om 10 uur reed ik met de fiets naar de Comwijnestraat. Met een klein hartje klopte ik aan op de deur ‘vormgeving’. Voorzichtig stapte ik binnen en zag Gerold aan het werk. Hij was bezig met een nieuw project voor een uitgever. Daarnaast is Gerold ook docent aan de academie van Paramaribo. Hij schudde me de hand en namen samen plaats aan zijn bureau. In diezelfde ruimte was er nog een illustrator en een vormgever aan het werk. Na een interessante babbel haalde hij zijn mappen met enkele werken. Twee gigantische mappen met prachtige schetsen, tekeningen,  drukken en schilderijen schoof hij onder mijn neus. Om het in één woord te omschrijven: nietnormaalgestoord! Hij vertelde me dat hij bijna alle schoolboeken voorziet van illustraties. Hij ontwerpt ook leesboeken en vroeger was hij ook reclameschilder (alle reclame wordt hier geschilderd op de muren). Ik vroeg hem of ik eens een dagje les mocht mee volgen samen met zijn 14 andere studenten. En ja hoor… Volgende week dinsdag en de week daarop mag ik van 17 uur tot 21 uur les volgen! Ik kreeg ook al meteen het onderwerp die we zullen behandelen: figuur- en portretstudie. Spannend! Ik kijk er alvast naar uit J.  

Op zaterdagavond rond 19u vertrokken we opnieuw op avontuur. Er stond kaaiman op het menu. Met kleine bootjes voeren we door de duistere moerasgebieden op zoek naar kleine krokodillen. Een plaag muggen zag ons als een lekkernij en stook ons zelf door onze lange broeken. Ook deet weerhield hen niet om bloed te zuigen. Onze gids screende met zijn zaklamp het gebied af op zoek naar blinkende oogjes. Na meerdere pogingen is het toch uiteindelijk gelukt. Hij nam een stok met een lus aan en schepte voorzichtig het dier uit het water. Hij bond zijn mond toe met een rekker om te voorkomen dat hij onze vingers zou afbijten. Na het bewonderen, startte hij terug de motor en gingen we terug huiswaarts… Wat een avontuur! Ik ga alvast goed slapen ;).

Stay tuned!