Trouwe lezer,
Na de afgelopen drukke dagen kan me terug achter mijn bureautje nestelen om jullie te verwennen met een nieuw
Surinaams avontuur vol ontdekkingen en nieuwe bevindingen.
Raggie bracht me vorige week naar een
nieuwe MULO school iets buiten het centrum van Paramaribo. Hij wou me laten
kennis maken met een oude vriend van hem die op dit moment het schoolhoofd is
van de Sint- Pascalisschool. Een school die zich zo sterk ontwikkeld heeft dat
het behoort tot één van de beste elitescholen van Paramaribo. De directeur vertelde over het traject dat hij
heeft afgelegd om zo’n niveau te bereiken en toen werd het wel duidelijk waarom
zijn school zo’n naam kreeg. “Een visie, een doel en doorzettingsvermogen dat in principe iedere directeur voor ogen zou moeten hebben”, voegde hij op het
einde toe. Het was een verrijkend gevoel om ook hier enkele lessen te mogen
observeren, waarvoor dank!
Dinsdag mocht ik terug naar de Graaf Von
Zinzendorfschool om mijn twee lessen plastische opvoeding te serveren. Ik had
gekozen voor een les waarneming naar een stilleven omdat ik wou zien wat de
leerlingen in hun mars hadden. De fantasie opdrachten die ze iedere keer week
opnieuw voorgeschoteld kregen van hun leerkracht waren ze wellicht zo beu als
koude pap. Het gedrag van de leerlingen was niet anders dan anders. Ze hadden
hun materiaal niet bij, kwamen te laat, liepen rond, zaten met twee op één
stoel, … Dit zorgde voor heel wat innerlijke frustraties en zorgde ervoor dat
mijn lessen vrij traag op gang liepen. Ik probeerde de rust in mezelf te laten
en probeerde stapsgewijs de les op te bouwen. Eens alle leerlingen
geïnstalleerd waren kon de les eindelijk van start gaan. Tijdens de les zelf
waren de leerlingen heel naarstig aan het werk en verliep alles vlekkeloos. Ik
heb wel vaak de les moeten onderbreken omdat ik merkte dat er frequent dezelfde
fouten gemaakt werden.
Eens terug op mijn school in Domburg
gaf ik natuuronderwijs in klas vijf, een les plastische (gelinkt aan de
aardrijkskundelessen) en een wiskundeles in klas drie. Donderdag gingen mijn
ouders mee naar het schooltje om te kijken waar ik al die tijd mijn stage deed.
In de namiddag werden we verwacht bij R.H. De Vries die ons na school
uitgenodigd had om te komen zwemmen en heerlijk Afrikaans te eten.
Het afgelopen weekend gingen met z'n
allen naar Galibi. Een natuurreservaat gelegen aan de monding van de Marowijne rivier, vlak naast Frans Guyana. Na een lange, vochtige tocht over de rivier
strandden we uiteindelijk aan op het desolate gebied. Galibi staat bekend om
zijn jaarlijkse bezoeker; de zeeschildpad. We zagen hoe deze reptiel zijn nest
groef in het zand en zijn vele eitjes achterliet in een kuiltje. Daarnaast kregen
we ook bezoek van de meest gevreesde en gevaarlijke spin: de Tarantula (zie
foto).
De voorbije dagen waren dus goed
gevuld. Gisteren mocht ik op de laatste dag van het tweede kwartaal een
oudercontact bijwonen en werden ook de rapporten uitgedeeld. De leerlingen kunnen
vanaf nu, net zoals ik, genieten van een welverdiende paasvakantie. De agenda
voor de komende weken zit al goed gevuld. Er staat een teambuildingsactiviteit met de collega’s van de school op het programma, enkele uitstapjes,
voorbereidingen voor het project: ‘gezonde voeding’ dat na de vakantie wordt
uitgevoerd en misschien vind ik zelf een beetje tijd om eens uit te slapen!
Vele groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten